Kolekcja Detalu Architektonicznego

Kolekcja detalu architektonicznego związana jest ze scjentystyczną restauracją zamku, w trakcie której regotyzowano go wykorzystując odnalezione w gruzach średniowieczne elementy architektury. Inicjatorem tego przedsięwzięcia był Conrad Steinbrecht, który ze swych wojaży badawczych skwapliwie zwoził do malborskiego zamku wszelkie detale architektoniczne możliwe do pozyskania bez większego uszczerbku dla zabytków. Już na początku XX wieku zbiory te stały się tak znane, że do malborskiej kolekcji trafiły detale pochodzące z Chin, także ze słynnego muru. W pierwszej połowie XX wieku zbiór powiększył się o drewniane detale i elementy konstrukcyjne budownictwa regionalnego pochodzące z zabytków budownictwa fachwerkowego na Żuławach, które na zamek sprowadzał następca Conrada Steinbrechta – Bernhard Schmid.  Znaczny jego rozwój nastąpił po zniszczeniu zamku w 1945 roku. W trakcie jego odgruzowywania wyselekcjonowano bardzo liczne, pokrzyżackie detale. Część z nich znalazła swoje miejsce w kolekcji, reszta zaś trafiła na swoje pierwotne miejsca w trakcie powojennej odbudowy malborskiej warowni. Wśród wielu cennych zabytków, liczących dziś około 1200 pozycji inwentarzowych, na szczególną uwagę zasługuje dłoń Madonny pochodząca z oryginalnej rzeźby Madonny z Dzieciątkiem z wnęki kościoła zamkowego oraz kapitel ukazujący turniej rycerski.