Letni Refektarz

Neogotycki portal prowadzi z Zimowego do Letniego Refektarza – najwspanialszej sali Pałacu. Architektura tego wnętrza, ważna przede wszystkim z uwagi na nowatorskie sklepienie radialne wsparte na jednym, centralnym filarze, należy do szczytowych osiągnięć sztuki nie tylko na terenie państwa krzyżackiego. W średniowieczu Letni Refektarz był świadkiem wielu ważnych uroczystości i spotkań – pełnił funkcję sali audiencyjnej, w której wielki mistrz podejmował obce poselstwa i dostojnych gości. Dziś wiemy, że ściany sali malowane były wówczas na czerwono, a sklepienie pokrywały bujne wici roślinne, malowane kolorem czerwonym i zielonym. Znaczne powierzchnie prostokątnych okien wypełnione były barwnymi witrażami, które zaginęły w czasie ostatniej wojny. Na fragmencie ściany północnej i na ścianie wschodniej, w blendach u góry ścian zachowały się natomiast malowidła figuralne z połowy XIX wieku, przedstawiające kilku wielkich mistrzów i mistrzów krajowych Zakonu.

Na ścianie wschodniej, obok masywnego kominka widoczna jest lada do podawania posiłków, zamknięta snycersko opracowanymi w XIX wieku drzwiami wg projektu Karla Friedricha Schinkla. Dziełem tego jednego z najwybitniejszych architektów niemieckich, jest w tym wnętrzu jeszcze czarno-biała, glazurowana posadzka i drzwi do Wysokiej Sieni. We wschodniej ścianie sali, nad kominkiem wmurowana jest kamienna kula armatnia. Według legendy tu uderzyła kula podczas ostrzeliwania warowni w trakcie oblężenia jej przez wojska Władysława Jagiełły po bitwie grunwaldzkiej.