Infirmeria

W średniowieczu mieścił się tu szpital zamkowy, obecna aranżacja nawiązuje do okresu polskiego, gdy wnętrza służyły za mieszkania urzędników królewskich. Infirmeria, będąca w istocie przytułkiem dla dożywających swych dni starych i zniedołężniałych rycerzy, posiadała własny refektarz, kaplicę i łaźnię. Najwspanialszym pomieszczeniem był refektarz ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym wspartym na jednym, centralnie umieszczonym filarze. Gotycki kapitel tego filara prezentuje płaskorzeźbione sceny walki krzyżaków z Prusami. Od południa refektarz był skomunikowany z izbą chorych, do której przylegał aneks mieszczący locus secretus (toaletę).

Na poczatku XX w. zespół wnętrz Infirmerii poddano pracom restauracyjnym, w ramach których m.in. sale otrzymały nowe polichromie ścienne wzorowane na malowidłach z zamku krzyżackiego w Lochstedt, a w 1918 r. witrażysta Franz Lauterbach wykonał zespół witraży do okien Infirmerii, w dużej mierze zachowany do dziś.